بررسی وضعیت گروه‏های آموزشی بر اساس انواع روش‏های ارزشیابی دانشجویان پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال1393

سابقه و هدف: ارزشیابی یکی از جنبه ‏های مهم در فرآیند آموزشی است که می‏توان بر اساس نتایج آن، نقاط قوت و ضعف را مشخص نمود. لذا هدف از این مطالعه بررسی نحوه ارزشیابی دانشجویان توسط گروه‏های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز می‏باشد. مواد و روشها: مطالعه حاضر مقطعی و از نوع توصیفی- تحلیلی می‏باشد. جهت پایش آزمون‏های دانشکده پزشکی چک لیستی طراحی و در اختیار مدیر گروه‏های پایه و بالینی دانشکده پزشکی قرار داده شد و پس از جمع‏آوری چک لیست‏ها، نتایج استخراج و بررسی شد. یافته ها: با توجه به نتایج مشخص شد که در بین کلیه گروه‏های بالینی به ترتیب میانگین ۹۳/۱۶ درصد گروه‏ها از آزمون چهار‏گزینه‏ای، %۷۹/۶۱ درصد از لاگ‏بوک، %۵۷/۳ از آزمون آسکی، % ۵۰/۸۳ از DOPS، % ۴۵/۵۷ از آزمون عملی، %۴۳/۴۱ از آزمون تشریحی، ‏%۳۹/۲۲ از آزمون شفاهی، %۳۸/۲۱ از از آزمون‏ عملی و %۲۲/۸۷ از آزمون Mini-Cex استفاده کرده ‏اند. در گروه علوم پایه نیز بیشترین میانگین مربوط به آزمون چهار‏گزینه‏ ای (‏MCQ)، %۶۷/۹ و تشریحی %۶۶/۳ می باشد و از آزمون‏های DOPS و Mini-Cex اصلا استفاده نشده است. نتیجه گیری: روش‏ MCQ تنها می‏تواند حیطه‏ های سطوح پایین اهداف حوزه شناختی را بسنجد، در حالی‏که آزمون‏های تشریحی، آسکی و Mini-Cex قادر هستند اهداف سطوح بالای شناختی و نیز اهداف حوزه‏های عاطفی و روانی- حرکتی را نیز ارزیابی کنند و منجر به افزایش کیفیت ارزشیابی و ارتقاء کیفیت آموزش شوند. با توجه به این‏که در اکثر گروه‏های مورد بررسی این پژوهش آزمون MCQ بیشتر مورد استفاده بود، لذا نتایج حاصل از این مطالعه به گروه‏ های آموزشی مربوطه بازخورد داده شد تا به نحو مقتضی از انواع روش‏های ارزشیابی فراگیران جهت ارتقا کیفیت آموزش و یادگیری استفاده کنند.